- De 29-jarige Noland Arbaugh is de eerste persoon met een hersenchip van Neuralink, het biotechbedrijf van Elon Musk.
- De chip interpreteert hersensignalen van Arbaugh en zet deze om in instructies voor een computer, waardoor hij bijvoorbeeld een cursor op het scherm kan bewegen.
- De man, die vanaf de nek is verlamd, sprak met Business Insider over hoe het is om te leven met de chip en wat hij ermee kan.
- Lees ook: Startup Neuralink van Elon Musk plaatst voor het eerst een hersenimplantaat bij een mens
Het artikel hieronder is gebaseerd op een gesprek met Noland Arbaugh, de eerste mens met de hersenchip van Neuralink. Een redacteur van Business Insider heeft het in de ik-vorm opgeschreven.
Het hersenimplantaat van Neuralink werkt als volgt: de computerchip registreert impulsen die de hersenen afgeven en zet deze om in opdrachten die een computer kan begrijpen. Voor het bewegen van een cursor op het scherm leest de chip bijvoorbeeld de impulsen die de hersenen van de gebruiker geven voor het bewegen van een hand op een muis. Dit wordt via software omgezet in de gewenste beweging van de cursor op het scherm. De gebruiker denkt dus niet direct na over het bewegen van de cursor op het scherm, maar eerder over het bewegen van ledematen waarmee de cursor verplaatst kan worden.
Ik was niet bang voor de operatie van Neuralink. Ik had vrede met het geheel, voornamelijk door mijn geloof in God. Ik wist dat wat er ook ging komen, God een plan voor mij heeft, dat stelde me gerust.
Ik vertrouwde ook volledig in de teams die eraan werken, inclusief de chirurgen en de verpleegkundigen. Ze waren allemaal erg kundig en al mijn vragen werden goed beantwoord.
Er kwamen een hoop risico's kijken bij de ingreep, zeker omdat ik de eerste was die hem zou ondergaan. Maar ik maakte me maar om één ding zorgen: hersenschade. Voor de operatie vertelde ik mijn ouders dat als ik geestelijk gehandicapt zou raken, ik niet wilde dat ze nog langer voor me zouden zorgen en dat ze me in een verzorgingstehuis moesten plaatsen. Dit was het moeilijkste om mezelf op voor te bereiden.
Na een maand lieten draden van de chip los
Ongeveer een maand nadat ik het apparaat geïmplanteerd had gekregen, waren er wat draden - 'threads' genoemd - losgekomen van mijn hersenen. Dit was niet de schuld van Neuralink. Hersenen bewegen als er impulsen doorheen gaan, maar hoeveel precies weten we niet.
Volgens het team, dat met veel hersenchirurgen had gesproken, zouden hersenen gemiddeld een millimeter bewegen. Maar nadat ze het implantaat geplaatst hadden, kwamen ze erachter dat het in mijn geval drie millimeter was. Drie keer zoveel als ze hadden verwacht. De componenten en bedrading die ze hadden gemaakt waren hier niet op berekend, wat ervoor zorgde dat ze een beetje loskwamen.
Toen ik erachter kwam dat dit was gebeurd, vroeg ik als eerste of ze een nieuwe chip wilden plaatsen. Maar dat was volgens het team nog geen optie. Ze wilden eerst kijken of ze de software konden aanpassen om er op deze manier voor te zorgen dat alles toch zou blijven werken. Dat lukte, waardoor een operatie niet meer nodig was. Ze hebben het goed opgelost.
Hoewel het loskomen van de bedrading fysiek geen pijn deed en niet gevaarlijk was, deed het wel emotioneel pijn. Ik dacht dat ik het apparaat niet meer zou kunnen gebruiken. Ik was een paar dagen teleurgesteld, maar ik ben iemand die de draad snel weer oppakt.
Ik gebruik de chip om online met mensen te praten
Ik gebruik de chip onder andere om mensen op X, Instagram en via e-mail berichten te sturen. Ik speel veel fantasiesporten en lees comics online. Ook leer ik Japans via een website. Ik heb er zelfs een hotel mee geboekt voor mijn bezoek aan het hoofdkantoor van Neuralink.
De hersenimplantaat maakt via Bluetooth connectie met de computer, waarop een Neuralink-app geïnstalleerd staat. Via deze weg krijgt de hersenchip toegang tot de computer, waardoor ik er desgewenst een verbinding mee kan maken, of niet.
Ik ben ook een keer in slaap gevallen terwijl ik vergeten was om de cursor uit te zetten. Deze blijft bewegen als ik slaap. Hoewel ik slechts vijf minuten was ingedommeld, waren er zo'n tien applicaties geopend op mijn computer toen ik weer wakker werd. Je kunt de cursor wel uitzetten, zodat dit soort dingen niet gebeuren.
Er zijn dagen dat ik de chip van zeven uur 's ochtends tot elf uur 's avonds gebruik. Ik weet dat dat lange dagen zijn, maar ik gebruik het vooral voor mijn plezier, dus het voelt niet als werken.
Met het interfaceteam van Neuralink in Maryland doe ik ook studiesessies. Die duren tussen de vier en acht uur per dag. Daarbuiten heb ik gestructureerde sessies waarin ik persoonlijk invulling kan geven aan hoe ik de hersenchip gebruik.
Met informatie die uit deze sessies voortkomt, komen onderzoekers achter dingen die ze anders nooit zouden kunnen ontdekken. Zo zien ze bijvoorbeeld manieren waarop de chip niet helemaal werkt zoals bedoeld. Dat kan een bug in de software zijn, die ze vervolgens kunnen oplossen.
De hersenchip geeft me het gevoel dat ik ertoe doe
Een van de belangrijkste dingen waar je tegenaan loopt als je vanaf de nek verlamd bent, is hoe machteloos je eigenlijk bent. Ik wilde dan ook graag weer zoveel mogelijk controle krijgen.
Mijn ruggengraat raakte beschadigd bij een ongeluk in 2016. Twee jaar later had ik het bijzonder moeilijk. Ze zeggen namelijk dat je na die twee jaar niet meer zult verbeteren en dus geen kans meer hebt om meer te kunnen bewegen of te voelen. Je moet accepteren dat je lichaam de rest van je leven zo is. Na een dag of twee had ik het slechte nieuws verwerkt.
Ik ben altijd een persoon geweest die accepteert hoe iets is en een manier vindt om door te gaan. En dat is precies wat ik deed. Ik bleef niet hangen, keek vooruit en dacht: wat kan ik doen om mijn leven beter te maken? Dat hielp enorm en gaf me een doel om naartoe te werken.
De chip geeft me het gevoel dat ik ertoe doe. Het voelt alsof ik belangrijk werk doe. Ik denk dat wat ik elke dag doe, mensen in de toekomst zal helpen. En dat zorgt ervoor dat ik wil blijven doorgaan.
Het apparaat maakt het voor mij mogelijk om opnieuw de connectie met de wereld, vrienden en familie op te zoeken. Ik kan nu bijvoorbeeld via sociale media met mensen omgaan.
Nadat ik het implantaat van Neuralink afgelopen januari heb gekregen, is de kwaliteit van mijn leven aanzienlijk verbeterd. Na mijn ongeluk was het een uitdaging om manieren te vinden waarop ik productief kon zijn. Dit apparaat heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik onafhankelijker kan zijn.